Ekinaren iruzurra

 

Urtero erosten dau kotxea Txemak. Izan ere, kilometro asko egin bearra izaten dau autoan egunero biajantetzan.

      Urtero erosten dau kotxe barri bat, eta kolore bardiñekoa beti: zuria.

      Aurten ere erosi dau. Baiña erdi zorabioturik erabilli dabe bere adiskide batzuek.

      Etorri da bere errira, arro-arro, kotxe zuri barri dizdiztsuagaz, ta bedeinkatzera eroan dau eleiza alderantz.

      – Aurten baltza erosi dozu, e! Zer, ba? Oiturak aldatu? Baltza baiño... –esan deutso irribarrez abadeak.

      – Baltza? Ez orixe. Ez dot oiturarik aldatzen nik.

      – Ba..., oker ez banago, baltza da au.

      – Beti brometarako gogoa?

      – Ez. Egia da.

      Bedeinkatu ondoren, tabernara joan dira Txema ta abadea, zerbait edatera.

      – Baltza aurten, e! –esaten deutso adiskide batek.

      – Baltz-baltza gaiñera –beste batek.

      – Zuria ta zuria ibilli zara beti ta, ondo egin dozu kolorea aldatzeaz. Oso polita da ori ere izan baiña, gorria edo politagoa izango zan –tabernako ugazaba-andreak.

      – Zoratuta zagoze gaur guztiok ala? Zuria erosi dot aurten ere, zuria! –Txemak, erdi asarraturik.

      – Benetan ez dozu ori esango baiña! –taberna ondoko garajetik etorri dan mekaniku batek.

      – Bete basuak, Mari...

      Etxera eldu danean, auzoko Krispin etorri jako kotxe barria ikustera.

      – Polita benetan! Baiña zergaitik baltza oraingoan?

      – Zu ere adarra joten, Krispin?

      – Adarra joten? Ez aal da baltza?

      Etxera sartu da Txema ariñeketan, tan onen aurpegia ikusirik ikaratu egin da emaztea.

      – Zer? Ondo zagoz?

      – Bai. Zer, ba?

      – Ez dozu ekarri kotxe barria ala?

      – Bai.

      – Zuria?

      – Zuria edo baltza, or dago. Joan ta ikusi.